Ik kreeg met school de gelegenheid om mee te doen aan een internationaliseringsproject. Mijn broer had eerder ook meegedaan en zei me dat ik deze kans zeker moest benutten. Op het advies van mijn broer heb ik deze mogelijkheid met beide handen aangegrepen. 4 buitenlandse scholen stelden zich open om mee te doen aan dit project: Een school uit Amerika, één uit Moskou, ééntje uit Duitsland en zélfs nog één uit Istanboel. In de eerste plaats had ik me aangemeld voor Amerika omdat New York me heel erg aansprak. Dat feest ging helaas niet door maar niet getreurd: ik was ingeloot bij de Istanboel-groep! Eerst was er een kleine teleurstelling maar daarna was ik reuzeblij omdat de reis naar Istanboel natuurlijk een fantastische ervaring is om mee te maken. En dat was het zeker! Ik had die week voor geen goud willen missen!
De heenreis
Eenmaal van school vertrokken op vrijdagochtend nadat we de ouders hadden uitgezwaaid, stond er een hele reis te wachten. We waren zeker een uur te vroeg omdat het niet druk was op de weg. In dat uur hebben wij als een kudde oranje truien over Schiphol Airport geslenterd en de dichtstbijzijnde fastfoodketen geterroriseerd. We hebben er in ieder geval voor gezorgd dat we geen drie en een halfuur lang geen vliegtuigvoedsel hebben moeten kopen want dat natuurlijk erg duur voor een gemiddelde middelbare scholier. Nadat alle kauwgompakjes waren rondgedeeld onder de leerlingen steeg het vliegtuig op. Rond half zeven inclusief één uur tijdsverschil kwamen we in Istanboel, hét grote Istanboel aan. Op het vliegveld werden we opgehaald door een busje dat zeker een halfuur te laat was. Ondertussen was iedereen natuurlijk heel nerveus voor de eerste ontmoeting met zijn of haar Turkse uitwisselingsstudent. Toen we op de school aangekomen waren, werden gelijk mijn koffer en handbagage uit mijn handen genomen en achterin gegooid en voor ik het wist was ik al onderweg naar het huis van mijn gastgezin.Yunus, mijn exchange partner en zijn vader zaten samen met mij in de auto. Er was eerst een hele ongemakkelijke stilte maar langzamerhand werd er meer gepraat. Communiceren was niet altijd even gemakkelijk omdat Yunus en zijn vader de enigen waren die Engels spraken, zijn moeder en zus niet. Ik werd als een koning onthaald en de maaltijd was heerlijk. De kennismaking verliep prima.Topkapi Paleis
De volgende dag ontbeten we met de groep bij het Topkapi Sosyal Tesisleri, een restaurant. Hier hebben we kennisgemaakt met het Turkse ontbijt wat geheel verschilde van het ontbijt dat ik kende. Toen iedereen uitgegeten was zijn we naar het Topkapi Paleis geweest. Ik heb genoten van alle prachtige kamers en de fraaie mozaïeken. Het uitzicht over Istanboel vanaf de top van het paleis was wondermooi. In de kunsthal waren een hoop oude zwaarden tentoongesteld. Het harem was het hoogtepunt van het paleis. De fresco's waren geweldig geschilderd.We hebben tussen de middag even geluncht in een restaurantje. We hebben vervolgens het Saint Sofia museum bezocht. Dit museum was immens groot. Ook hier was alles weer prachtig beschilderd. Ondertussen liepen wij heel onopgemerkt met een gids mee waardoor wij illegaal een hoop te weten zijn gekomen. Die avond ben ik nog met Yunus, zijn zus en zijn vader naar de Starbucks geweest en hebben we even langs de boulevard gelopen.
Barbecue op Princess eiland
Op een zondag was het plan om naar Princess eiland te gaan maar ongelukkigerwijs hadden Yunus en ik de veerboot gemist. We hadden gewoon de volgende gepakt. Eenmaal aangesloten bij de rest van de groep hebben we mountainbikes gehuurd en zijn we over het eiland gefietst. We hadden erg veel last paarden met wagen die langs kwamen. Ze waren namelijk moeilijk te passeren. We hebben op het puntje van het eiland in een bos gebarbecued. De barbecue was erg lekker! Diezelfde dag hebben we nog in het dorpje op het eiland rondgekeken en een enorm ijsje gekocht. Die avond ben ik nog samen met Yunus en zijn vader naar de hamam, Turks voor badhuis, geweest. Dat was een nieuwe ervaring voor mij. Ik moet wel bekennen dat de massages heerlijk waren.Blauwe Moskee
Op maandagmorgen vertrokken we met de groep naar een plaatselijke sporthal waar we volleybal hebben gespeeld. Toen iedereen uitgespeeld was, was het intussen tijd om te lunchen. We hebben in een restaurantje Turkse gehaktballen gegeten. Daarna gingen we naar het Panorama Museum. In het museum was een grote panoramaruimte waarin de aanval op Istanboel werd geïllustreerd. Toen ik de kamer net binnenkwam dacht ik dat ik weer buiten was: Het was net of ik in het slachtveld stond! Later die middag zijn we nog naar de Blauwe Moskee geweest. De muren waren geheel bedekt met blauwe tegeltjes. Daar komt de naam Blauwe Moskee vandaan. Er heerst een zeer rustgevende sfeer in de moskee. 's Avonds hebben Yunus en ik de stieren bekeken die de volgende dag geslacht gingen worden voor het offerfeest.Bayram
Dinsdag was de eerste Bayram, Turks voor offerfeest. Deze dag gingen we niks met de groep doen maar je was de hele dag met je gastgezin. 's Morgens vroeg ging ik met Yunus en zijn vader mee naar de Moskee. Het was erg interessant om te zien hoe zo'n gebed te werk gaat want ik had het nog nooit eerder gezien. Daarna werden de stieren in de autowasstraat die in dezelfde straat was als het appartement van mijn gastgezin geslacht. Ze werden met een touw aan hun achterpoot omhoog getrokken door een heftruck waardoor de stieren op hun rug belandden en er werd vervolgens op ruwe wijze de keel van de stier doorgesneden. Natuurlijk was er een hoop bloed. Het was een rare ervaring maar ik begreep dat dit een belangrijk proces was voor hun religie. We hebben hierna nog familie bezocht. De familie was erg aardig maar helaas werd er niet veel Engels gepraat en kon ik er dus weinig van verstaan.Die avond hebben we bij een Turkse student de voetbalwedstrijd tussen Nederland en Turkije kijken. Dit was erg gezellig maar de Turken waren niet echt blij want Nederland had met 2-0 gewonnen. Toen ik weer in het appartement van mijn gastgezin gekomen was was er overal koeienvlees in bakken en we hebben de hele week ook niks anders meer gegeten.
In de soep gelopen
De volgende dag hebben we een boottour gehad over de Bosphorus die 2 uur lang duurde. Het is mooi om Istanboel eens te bekijken vanaf het water. Dan zie je pas echt hoe groot het is. Rond lunchtijd hebben we een broodje vis op bij de boulevard. Toen ik een hap van mijn broodje nam hapte ik er gelijk de hele graat uit. Die heb ik gelukkig niet opgegeten. Verder was het broodje hartstikke lekker. Helaas is de middagplanning in de soep gelopen want we zouden over de grand bazaar gaan lopen maar die was gesloten vanwege het offerfeest. We zijn die middag nog naar Forum Istanbul geweest. Dat is een groot winkelcentrum.Eerste vliegpoging
Op donderdag hebben we met de groep naar de Suleymaniye Moskee geweest. Helaas was het weer niet te genieten maar dat mocht de pret niet drukken. Ook in deze prachtige moskee was er een hele rustige sfeer aanwezig. 's Middags hebben we de Galata Toren bezocht die midden in Istanboel staat. De toren stamt uit de middeleeuwen en vanaf de toren is de eerste vliegpoging gedaan. We hebben ook nog even op de markt gekeken en daar wat cadeaus meegebracht voor familie en vrienden. Die avond was de laatste avond met het gastgezin en we zijn naar een terrasje geweest waar ik ontiegelijk voor de gek ben gehouden. Yunus' vader had afgesproken dat de ober hete thee over me heen zou laten vallen. Er zat alleen geen thee in het kopje. Ik schrok me dus een ongeluk om helemaal niets.De laatste dag van de week was aangekomen en mijn koffer moest weer ingepakt worden. Alles klopte precies in gewicht totdat ik een hele lading cadeaus meekreeg. Toen werd het passen en meten. Uiteindelijk is alles wel goed gekomen. Het vertrek was erg emotioneel omdat er veel vriendschappen waren ontstaan in een korte tijd. Ik had niet verwacht dat deze week zoveel impact op me zou hebben gemaakt. Ik heb geen seconde spijt dat ik ben gegaan. Dit was een week om nóóit te vergeten!
Ontbijt in het Topkapi Sosyal Tesisleri
